De zwemlesouder

De zwemlesouder. Ben jij er ook 1? 
Ik wel, samen met mijn man zitten wij iedere vrijdagmiddag in het heerlijke, warme klimaat, van het zwembij bij ons in het dorp. Inmiddels al ruim een jaar, onze oudste Loena startte vorig jaar mei, en gaat als het goed is, eind deze maand afzwemmen voor haar A. Onze middelste, is net gestart. Dus op dit moment, bevinden wij ons die vrijdagmiddag op 2 tribunes. Soms onder het gezelschap van onze jongste, die het liefst ook het water in zou duiken, maar dit natuurlijk niet mag. Het is voor iedereen even hard werken. De schoolweek zit erop, na school even bijkomen en dan hop hop... door! Zwemkleding aan, tassen inpakken. Niet te laat komen..hup, dat water in! Ik vind het een hoop 'moetjes' en ben altijd weer blij, en trots op ze, als ze op tijd in dat water liggen. Overdragen aan die zwemjuf of meester, die dat hele clubje weer wat probeert bij te dragen over hoe te zwemmen, maar daarnaast komt er nog een hoop meer bij kijken. Er moet worden geplast, de zwempakken plakken en krijgen ze niet meer aan, de 1 laat een traan, de ander durft niet onder water en weer een ander stoot zn hoofd tegen de kant. Ik heb veel respect voor de zwembadleraar. 

Nou zat ik vorige week aan de lijn, en viel het mij op, dat er ook een hoop ouders zijn die graag feedback geven op hun zwemmende kind. Het ene kind komt niet snel genoeg het water uit, de ander deed een baantje op de buik ipv op de rug. Gelukkig was daar die oplettende ouder, dit dit even heel duidelijk naar z'n kind communiceerde. Ik zag dat gebogen hoofdje, van dat kindje die naar mijn idee zo hard z'n best aan het doen was. Even trots langs de desbetreffende ouder liep, om vervolgens te horen wat het niet goed had gedaan. Au, ik voelde van binnen even die pijn. 

Ik postte hierover iets op mijn social media kanaal, vooral met de oproep ' laten we als ouders onze kinderen positief supporten langs het zwembad'. Ik kreeg hierop meerdere reacties van zwemleraren. Zwemmen is onder ouders geen favoriete wekelijkse activiteit en de verwachtingen naar hun kinderen zijn hoog. Ze verwachten een 'te volwassen' houding van hun jonge kind, benoemde iemand. Dit soort feedback van ouders werkt zo averechts en zij zien veel kinderen die gebukt gaan onder die prestatiedrang. Er werd genoemd dat zwemles een heel proces is, dat kinderen altijd hun best doen en dat even aanklooien er ook bij hoort en niet verkeerd is. Dat het zo fijn zou zijn als de ouders die er zitten, er zitten als positief publiek en wat dit zou doen met het zelfvertrouwen van hun kind. 

Prachtig om te lezen wat een liefde die zwemleraren hebben voor hun vak en hoeveel erbij komt kijken. Iets waar ik ook zeker niet altijd bij stil sta. Ik voelde de behoefte om dit te delen en op die manier meerdere ouders kritisch te laten kijken naar hun houding langs de zwembadrand (Of op welke sport locatie dan ook!)
Afsluitend met deze woorden van een zwembadjuf 'Het is zo'n mooi vak, dat je hulpeloze kinderen mag begeleiden tot 'vriendje van het water'